These four walls
The tall buildings
A colorless Morning
In colorless streets the Day is Breaking 
These four walls
Once again erected all around me
To tell me what?
That you should leave again?
And where are you going?
But I am not worried…
Take care of yourself
I know!
What can I say?
The black shirt I’m wearing?
Simply black!
With just a little red in the collar
So to say that there is a bit of color!
What?
Should I make a cup of coffee?
Are you staying?
Nice! So, Hot Coffee?
You are leaving again?
But why?
You haven’t drunk your coffee yet!
Yes, some other time
Oh! These four walls
Were left alone again, my only companion
Georgios Rachiotis
Original Version of the poem “Melancholia”
written by Georgios Rachiotis
for a group of poems named “Still Life”
Μελαγχολία
Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι
Τα ψηλά κτίρια
Άχρωμο πρωινό
Σε άχρωμους δρόμους ξημερώνει
Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι
Πάλι γύρω μου υψώθηκαν
Να μου πεις τι;
Ότι πρέπει να φύγεις πάλι;
Και που θα πας;
Δεν ανησυχώ μα…
Να προσέχεις
Το ξέρω!
Τι να μου πεις;
Η μαύρη μπλούζα που φοράω;
Απλά μαύρη!
Με λίγο κόκκινο στο γιακά
Έτσι για να πω ότι υπάρχει και λίγο χρώμα!
Τι;
Καφέ να φτιάξω;
Θα μείνεις;
Ωραία! Ζεστό έτσι;
Φεύγεις πάλι;
Μα γιατί;
Ούτε τον καφέ δεν ήπιες!
Ναι, κάποια άλλη φορά
Αχ! Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι
Έμειναν πάλι μόνη συντροφιά μου
Γεώργιος Ραχιώτης
Μελαγχολία
Από την ποιητική συλλογή με τίτλο “Φύσις Νεκρή”
Literatology 